Buduję sobie chatę.

Zbuduję małą chatę z sosen pachnących żywicą, a na jej równym pułapie nasieję gwiazd i błękitu.

Nasieję błękitu i gwiazd, we własne umaję ją sny, abym w niej żyć mógł jak Piast – ojciec pokoju i pracy.

I zrobię boisko z gliny, udepczę go bosą stopą, by młode moje syny rosły na szczerych chłopów.

I będzie miała dwa okna: w jedno będzie patrzyła słońca złota stokrotka, a w drugie ...ziemia miła.

Przed nią nasadzę wisien, jarzębin smukłych, młodych, by mi jesienny wicher słomianej strzesze nie szkodził.

A kiedy ją wykończę, usiądę na ławeczce i razem z ziemią, słońcem pisywał będę wiersze.