Ależ to wówczas, ziemio staroświecka, dzisiejsze dziwy dziwami nie były, grały widome niewidome siły i pilnowały człowieka jak dziecka; w powietrzu, w drzewach, w kamieniu, pod wodą krewne spółczucie ludzie znajdowali, bo nie gardzili wówczas przyrodą, bo ją jak matkę wówczas znali i kochali.