Rzecz ciekawą, lecz trudną do wierzenia powiem: Jednego razu doktor potkał się ze zdrowiem; On do miasta, a zdrowie z miasta wychodziło. Przeląkł się, gdy go postrzegł, lecz że blisko było, Spytał go: Dlaczegoż to tak spieszno uchodzisz? Gdzie idziesz? Zdrowie rzekło: Tam, gdzie ty nie chodzisz.

W jedną drogę szli razem i człowiek, i zdrowie. Na początku biegł człowiek; towarzysz mu powie: Nie spiesz się, bo ustaniesz. Biegł jeszcze tym bardziej. Widząc zdrowie, że jego towarzystwem gardzi, Szło za nim, ale z wolna. Przyszli na pół drogi: Aż człowiek, że z początku nadwerężył nogi, Zelżył kroku na środku. Za jego rozkazem Przybliżyło się zdrowie i odtąd szli razem. Coraz człowiek ustawał, mając w pogotowiu Zbliżył się: Iść nie mogę, prowadź mnie — rzekł zdrowiu. Było mnie zrazu słuchać — natenczas mu rzekło; Chciał człowiek odpowiedzieć... lecz zdrowie uciekło.