Święty dąb - Poemat Piastowski - Popiół z Lachów


Święty dąb

Ja żyję inaczej, moi mali bracia -
wysoko ponad lasem mój pień ogromny!
Mówią: drzewa samotne wiatr przewraca.
Mówią: w drzewa samotne biją gromy.

I niech mnie nagła burza złamie na pół,
i niech gromy biją we mnie ulewą:

stąd widzę horyzont - i wschód, i zachód,
wy - tylko sąsiada z prawej i z lewej!

Rośnie las niewzruszoną, szarą ścianą -
może jak ja będą wielkie pnie wasze,

lecz wschód i zachód - nieznane zostaną:
z prawej i z lewej sąsiad będzie zawsze...