Pasieka - Poemat Piastowski - Popiół z Lachów


Pasieka

Ostre piesznie drążą środek
twardych, krągłych kłód -
będą ule, będzie miodek,
słodki, sytny miód!

Długo wielkie dęby rosły -
pień grubiły swój,
obiemisty jest pień sosny,
gdzie zamieszka rój...

Miodopłynny las powstaje
pokąd spojrzeć w dal -
takim nazwał go już z dawien
nasz Anonim Gall...

Wie, gdzie miód, kosmaty miedwied,
nie strzeżona barć,
wie, gdzie każdy ul nieledwie -
tylko leźć i brać!

Więc bartnicy po to, żeby
miodu nie kradł zwierz
- porazali ule w rzeźby:
straszą złego też...

Lecz nie każda strach napędza -
kraszą pięknie bór!
Jedźcie sprawdzić do Swarzędza,
gdzie jest uli zbiór...

Do Swarzędza gdzie Swaroga
w słowie dźwięczy rdzeń:
słowiańskiego Słońca - boga
kryje dziejów cień...