Stary testament.
Bóg stworzył świat i ludzi.
Rdz 1:26. A wreszcie rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka a Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi! 27. Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę. 28. Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi. 29. I rzekł Bóg: Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. 30. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa w powietrzu, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona. I stało się tak. 31. A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre. I tak upłynął wieczór i poranek - dzień szósty. (BT)
Bóg powtórnie stwarza człowieka mimo, że wszystko co wcześniej stworzył było dobre.
Gen 2:7. Utworzył tedy Pan Bóg człowieka z mułu ziemi, i natchnął w oblicze jego dech żywota. I stał się człowiek duszą żywiącą. 8.I naszczepił był Pan Bóg Raj roskoszy od początku w który postawił człowieka którego utworzył. 18.Rzekł też pan Bóg: Niedobrze bydź człowiekowi samemu: uczyńmy mu pomoc jemu podobną. 21.Przypuścił tedy Pan Bóg twardy sen na Adama: a gdy zasnął wyjął jedno żebro z niego i napełnił ciałem miasto niego. 22.I zbudował Pan Bóg z żebra, które wyjął z Adama białogłowę i przywiódł do Adama. 23.I rzekł Adam: To teraz koćś z kości moich i ciało z ciała mego: tę będę zwać Mężyną bo z męża wziętą jest. (Biblia Jakuba Wójka z Wągrowca 1599)
Bóg boi się ludzi posiadających wiedzę.
Gen 3:4.I rzekł wąż do niewiasty: żadną miarą nie umrzecie śmiercią. 5.Bo wie Bóg iż któregokolwiek dnia będziecie jaść z niego otworzą się oczy wasze: i będziecie jako bogowie wiedzieć dobre i złe. 6.[..] i wzięła z owocu jego, jadła i dała mężowi swemu który jadł. 7.I otworzyły się oczy obojga. 22.I rzekł: Oto Adam stał się jako jeden z nas, wiedzący dobre i złe: teraz tedy by snadź nie ściągnął ręki swej i nie wziął też z drzewa żywota i nie jadł, a byłby żyw na wieki. 23.I wypuścił go Pan Bóg z raju roskoszy żeby uprawował ziemię z której jest wzięty. 24.I wygnał Adama: i postawił przed rajem roskoszy Cherubim i miecz płomienisty i obrotny, ku strzeżenie drogi drzewa żywota. (Biblia Jakuba Wójka z Wągrowca 1599)
Bóg chroni Kaina, zabójcę Abla.
Gen 4:1.Adam potym poznał żonę swoją Hewe, która poczęła i porodziła Kaina mówiąc: otrzymałam człowieka przez Boga. 2.I zasie porodziła brata jego Abela. A Abel był pasterzem owiec, a Kain oraczem. 8.[...] A gdy byli na polu powstał Kain na Abla, brata swego i zabił go. 10.I rzekł Pan do niego: Coś uczynił, że głos krwi brata twego woła do mnie z ziemi. 11.Teraz tedy będziesz przeklętym na ziemi, która otworzyła gębę swą i przyjęła krew brata twego z ręki twojej. 14.Oto mię dziś wyganiasz od oblicza ziemi i skryję się przed obliczem twoim i będę tułaczem i zbiegiem na ziemi: każdy tedy który mię najdzie zabije mię. 15.I rzekł mu Pan: Żadną miarą tak nie będzie: ale każdy, który zabił Kaina siedmiorako będzie karan. I włożył Pan na Kaina znamię, aby go nie zabijał wszelki, który go nalazł. 16.I wyszedłszy Kain od oblicza Pana swego, mieszkał wygnańcem na ziemi ku wschodowej części Edenu. 17.I poznał Kain żonę swoją, która poczęła i porodziła Henoha. (Biblia Jakuba Wójka z Wągrowca 1599)
Bóg boi się ludzi mających wspólny cel.
1 Moj. 11:1. A była wszystka ziemia jednego języka, i jednej mowy. 2. I stało się, gdy wyszli od wschodu słońca, znaleźli równinę w ziemi Senaar, i mieszkali tam. 3. I rzekł jeden do drugiego: Nuże naczyńmy cegły i wypalmy ją ogniem: i mieli cegłę miasto kamienia, a glinę iłowatą mieli miasto wapna. 4. Potem rzekli: Nużeż, zbudujmy sobie miasto i wieżą, której by wierzch dosięgał do nieba, a uczyńmy sobie imię; byśmy się snać nie rozproszyli po obliczu wszystkiej ziemi. 5. Tedy Pan zstąpił, aby oglądał miasto ono, i wieżą, którą budowali synowie ludzcy. 6. I rzekł Pan: Oto lud jeden, i język jeden tych wszystkich; a toć jest zaczęcie dzieła ich, a teraz nie zabroni im nikt wszystkiego, co zamyślili uczynić. 7. Przetoż zstąpmy, a pomieszajmy tam język ich, aby jeden drugiego języka nie zrozumiał. 8. A tak rozproszył je Pan stamtąd po obliczu wszystkiej ziemi; i przestali budować miasta onego. 9. Przetoż nazwał imię jego Babel; iż tam pomieszał Pan język wszystkiej ziemi; i stamtąd rozproszył je Pan po obliczu wszystkiej ziemi. (BG)
Biblia promuje kazirodztwo ...
Rdz 19:30. Lot wyszedł z Soaru i zamieszkał wraz z dwiema swymi córkami w górach, gdyż bał się pozostawać w tym mieście. A gdy mieszkał z dwiema swymi córkami w pieczarze, 31. rzekła starsza do młodszej: Ojciec nasz wprawdzie już jest stary, ale nie ma w tej okolicy mężczyzny, który by przyszedł do nas na sposób wszystkim właściwy. 32. Chodź więc, upoimy ojca naszego winem i położymy się z nim, a tak będziemy miały potomstwo z ojca naszego. 33. Upoiły więc swego ojca winem tej samej nocy; wtedy starsza poszła i położyła się przy ojcu swoim, on zaś nawet nie wiedział ani kiedy się kładła, ani kiedy wstała. 34. Nazajutrz rzekła starsza do młodszej: Oto ostatniej nocy ja spałam z ojcem; upójmy go winem także tej nocy i idź ty, i śpij z nim, abyśmy obie miały potomstwo z ojca naszego. 35. Upoiły więc i tej nocy ojca swego winem i poszła młodsza i położyła się przy nim; a on nawet nie wiedział, kiedy się kładła i kiedy wstała. 36. I tak obie córki Lota stały się brzemienne za sprawą swego ojca. (BT)
Rdz 20:11. Abraham odpowiedział: Bo myślałem: Na pewno nie ma tu u ludzi bojaźni Bożej i zabiją mnie z powodu mej żony. 12. Zresztą jest ona rzeczywiście moją siostrą, jako córka ojca mego, lecz z innej matki; mimo to została moją żoną. (BT)
Rdz 24:48. Dla pana mego Abrahama wziął bratanicę jego za żonę dla jego syna. (BT)
Rdz 28:1. Wtedy Izaak zawołał Jakuba, pobłogosławił go i dał mu taki rozkaz: Nie bierz sobie żony spośród mieszkanek Kanaanu. 2. Idź do Paddan-Aram, do rodziny Betuela, ojca twej matki, i weź sobie tam za żonę jedną z córek Labana, twego wuja. (BT)
... i wielożeństwo.
Rdz 28:9. poszedł do Izmaelitów i oprócz żon, które już miał, wziął sobie za żonę Machalat, jedną z córek Izmaela, syna Abrahama, siostrę Nebajota. (BT)
Rdz 29:16. Miał zaś Laban dwie córki; starsza nazywała się Lea, a młodsza Rachela. 17. Oczy Lei były jakby zgaszone, Rachela zaś miała piękną postać i miłą powierzchowność. - 18. Ponieważ Jakub pokochał Rachelę, rzekł do Labana: Będę ci służył przez siedem lat za twą młodszą córkę, Rachelę. 19. Laban powiedział: Wolę dać ją tobie niż komu innemu. Pozostań więc u mnie. 20. I tak służył Jakub za Rachelę przez siedem lat, a wydały mu się one jak dni kilka, bo bardzo miłował Rachelę. 21. Wreszcie rzekł Jakub do Labana: Ponieważ czas już upłynął, daj mi córkę twą za żonę, abym się z nią połączył. 22. Wtedy Laban, zaprosiwszy wszystkich mieszkańców tej miejscowości, wyprawił ucztę. 23. A gdy był wieczór, Laban wziął córkę swą Leę i wprowadził ją do Jakuba, i ten zbliżył się do niej. 24. Dał też Laban tej córce swej niewolnicę Zilpę. 25. Rano Jakub zobaczył, że ma przed sobą Leę. Rzekł więc do Labana: Cóż mi uczyniłeś? Czyż nie za Rachelę ci służyłem? Czemu mnie oszukałeś? 26. Laban odpowiedział: Nie ma tu u nas zwyczaju wydawania za mąż [córki] młodszej przed starszą. 27. Bądź przez tydzień z tą, a potem damy ci drugą, za którą jednak będziesz u mnie służył jeszcze siedem następnych lat. 28. Jakub przystał na to i był przez tydzień z tą. Potem Laban dał mu córkę swą, Rachelę, za żonę. 29. Racheli dał Laban również swą niewolnicę Bilhę, aby jej usługiwała. 30. Jakub więc zbliżył się do Racheli i kochał ją bardziej niż Leę. I pozostał na służbie u Labana przez siedem następnych lat. Rdz 30:3. Wtedy ona powiedziała: Mam niewolnicę Bilhę. Zbliż się do niej, aby urodziła dziecię na moich kolanach; chociaż w ten sposób będę miała od ciebie potomstwo. 4. Dała mu więc swą niewolnicę Bilhę za żonę, i Jakub zbliżył się do niej. 5. A gdy Bilha poczęła i urodziła Jakubowi syna, 6. Rachela rzekła: Bóg jako sędzia otoczył mnie opieką; wysłuchawszy mnie dał mi syna. Dlatego nazwała go Dan. 7. Niewolnica Racheli, Bilha, znowu poczęła i urodziła Jakubowi drugiego syna. 8. Wtedy Rachela rzekła: Nadludzką walkę wiodłam z siostrą moją i zwyciężyłam. Przeto dała mu imię Neftali. 9. Ale i Lea widząc, że przestała rodzić, wzięła swą niewolnicę Zilpę i dała ją Jakubowi za żonę. 10. Zilpa, niewolnica Lei, urodziła Jakubowi syna. (BT)
Bóg błogosławi Jakubowi walczącemu z nim.
1 Moj. 32:28. I rzekł: Nie będzie nazywane więcej imię twoje Jakób, ale Izrael; boś sobie mężnie poczynał z Bogiem, i z ludźmi, i przemogłeś. (BG)
Mojżesz na polecenie Pana nakłania Izraelitów do kradzieży.
Wj 3:22. Każda bowiem kobieta pożyczy od swojej sąsiadki i od pani domu swego srebrnych i złotych naczyń oraz szat. Nałożycie to na synów i córki wasze i złupicie Egipcjan. (BT)
Wj 12:35. Synowie Izraela uczynili według tego, jak im nakazał Mojżesz, i wypożyczali od Egipcjan przedmioty srebrne i złote oraz szaty. 36. Pan wzbudził życzliwość Egipcjan dla Izraelitów, i pożyczyli im. I w ten sposób Izraelici złupili Egipcjan. (BT)
Rogata postać Mojżesza z Biblii wydanej w 1575r.
Jak Pan tytułujący się Bogiem uprowadza lud Izraela z Egiptu.
Wj 6:7. I wezmę sobie was za mój lud, i będę wam Bogiem, i przekonacie się, że Ja, Pan, Bóg wasz, uwolniłem was spod jarzma egipskiego. (BT)
2 Moj. 12:41. I stało się po czterech set lat i trzydziestu lat, stało się onegoż dnia, wyszły wszystkie wojska Pańskie z ziemi Egipskiej. (BG)
2 Moj. 12:51. Tego właśnie dnia wyprowadził Pan synów izraelskich z ziemi egipskiej, zastęp za zastępem. (BW)
2 Moj. 13:16. Niechaj to będzie jako znak na ręce twojej i jako znamię między oczyma twoimi, gdyż ręką przemożną wyprowadził nas Pan z Egiptu. (BW)
2 Moj. 14:18. I poznają Egipcjanie żem Ja Pan, gdy się okryję chwałą kosztem faraona, jego rydwanów i jego jeźdźców. 19. A anioł Boży, który kroczył przed obozem Izraela, przesunął się i szedł za nimi. I ruszył słup obłoku sprzed oblicza ich i stanął za nimi, tak iż 20. Wsunął się między obóz Egipcjan i obóz Izraela. Z jednej strony obłok był ciemnością, z drugiej zaś strony rozświetlał noc. I nie zbliżyli się przez całą noc jedni do drugich. (BW)
Wj 19:1. Było to w trzecim miesiącu od wyjścia Izraelitów z Egiptu; w tym dniu przybyli oni na pustynię Synaj. 2. Wyruszyli z Refidim, a po przybyciu na pustynię Synaj rozbili obóz na pustyni. Izrael obozował tam naprzeciw góry. 3. Mojżesz wstąpił wtedy do Boga, a Pan zawołał na niego z góry i powiedział: Tak powiesz domowi Jakuba i to oznajmisz Izraelitom: 4. Wyście widzieli, co uczyniłem Egiptowi, jak niosłem was na skrzydłach orlich i przywiodłem was do Mnie. (BT)
Jam jest twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
Powinno być: Jam jest twój Bóg, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, ziemi urodzajnej wprost na pustynię odcinając możliwość powrotu.
Wj 16:2. I zaczęło szemrać na pustyni całe zgromadzenie Izraelitów przeciw Mojżeszowi i przeciw Aaronowi. 3. Izraelici mówili im: Obyśmy pomarli z ręki Pana w ziemi egipskiej, gdzieśmy zasiadali przed garnkami mięsa i jadali chleb do sytości! Wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby głodem umorzyć całą tę rzeszę. (BT)
2 Moj. 19:1. Pierwszego dnia trzeciego miesiąca od wyjścia synów izraelskich z ziemi egipskiej, przybyli na pustynię Synaj. 2. Wyruszyli z Refidim, a przybywszy na pustynię Synaj, rozłożyli się obozem na pustyni. Tam obozował Izrael naprzeciw góry. 3. A Mojżesz wstąpił na górę do Boga, Pan zaś zawołał nań z góry. (BW)
Ruiny świątyni w Serabit na półwyspie Synaj.
Wj 15:17. Wprowadziłeś ich i osadziłeś na górze twego dziedzictwa, w miejscu, które uczyniłeś swym mieszkaniem, w świątyni, którą założyły Twoje ręce, Panie. (BT)
Pan upomina się o mienie zagrabione Egipcjanom.
2 Moj. 25:3. A taki jest dar ofiarny, który od nich zbierzecie: Złoto, srebro i miedź, 4. Fioletową purpurę, czerwoną purpurę i karmazyn dwakroć farbowany, bisior i kozią sierść, 5. I skóry baranie czerwono farbowane, i skóry borsucze, i drzewo akacjowe, 6. Oliwę do świecznika, wonności do olejku do namaszczania i do wonnego kadzidła, 7. Kamienie onyksowe i drogie kamienie do oprawy naramiennika i napierśnika. (BW)
2 Moj. 30:11. I rzekł Pan do Mojżesza te słowa: 12. Gdy będziesz liczył synów izraelskich, podlegających spisowi, każdy złoży dla Pana okup za swoje życie podczas spisu, aby nie spadła na nich jakaś plaga, gdy będą spisywani. 13. A to niech da każdy, kto podlega spisowi: Pół sykla według sykla świątynnego, a sykl to dwadzieścia gerów. Pół sykla wynosi więc dar ofiarny dla Pana. 14. Każdy, kto podlega spisowi, od dwudziestego roku życia wzwyż, niech da dar ofiarny dla Pana. 15. Bogaty nie da więcej, a ubogi nie da mniej niż pół sykla jako dar ofiarny dla Pana, na okup za wasze życie. 16. Weźmiesz te pieniądze jako przebłaganie od synów izraelskich. (BW)
2 Moj. 35:4. Tedy rzekł Mojżesz do całego zboru synów izraelskich, mówiąc: Oto sprawa, którą nakazał Pan: 5. Zbierzcie od siebie dar ofiarny dla Pana, Każdy, kto jest ochotnego serca, przyniesie ją, jako dar ofiarny dla Pana: złoto, srebro i miedź; 6. Fioletową i czerwoną purpurę, karmazyn dwakroć barwiony, bisior i sierść kozią, 7. Skóry baranie barwione na czerwono, skóry borsucze, drzewo akacjowe, 8. Oliwę do świecznika, wonności do oleju namaszczania i do wonnego kadzidła, 9. Kamienie onyksowe i drogie kamienie do oprawy naramiennika i napierśnika. (BW)