Bogini Łada.

Pani Lela trzy córki miała: Jedna przędła, druga motała, Trzecia dziewięcioro uroków odmawiała.

Kult bogini Leli / Lejli posiada szerokie poświadczenie w folklorze ludów słowiańskich. W pierwszym rzędzie należy wymienić tu wiosenny obrzęd Królowej Ljelji na terenie Chorwacji i Serbii, w szczególności taniec dziewcząt z mieczami, co ważne analogiczny taniec dziewcząt z mieczami opisuje dla Polski Łukasz z Wielkiego Koźmina w 1405 roku. Warto dodać, że taniec ten w Chorwacji jest nadal żywy i został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Święto Łady, boga miłości, zgody i związku małżeństwa. Oprócz przynoszonej temu bogu ofiary wstępując w związki małżeńskie, do późnego czasu na Litwie obchodzono jego święto od dnia 25 maja do dnia 25 czerwca. Ojcowie i mężowie w gościńcach, a żony, córki i młodzież na ulicach i po gajach, pobrawszy się za ręce pląsali i śpiewali Łado, Łado Dydys Łado! to jest: Wielki Łado. Tenże sam zwyczaj wedle pana Karamzyna dotąd jest w Rossyi zachowywany przez wieśniaków; młodzież i kobiety zgromadzają się na wiosnę i śpiewają chórami Łada Dydys Łada. Nazwisko Łady dotąd jest wspominane w Mołdawi i Walachyi, przy niektórych obrzędach zwyczajem pogańskim czynionych.