Taką mi wioskę...

Taką mi wioskę wymaluj w dolinie, Od zbóż wesoła, a od jodeł smutną. Niechaj się cała chowa w jarzębinie, Niech na jej łąkach siwe leży płótno, Niech przez staw ciche rzucają się tęcze, Rozbite skrzelką, co tryska z wód głębi, Niech nad nią chmurka trzpioce się gołębi, I puchy kwietne, i nitki pajęcze... I w takież skiby głębokie puść rolę, I daj po bruzdach te maczki jaskrawe, l w sznur wyciągnij nad droga topole, I mgłę rzuć srebrna na łąki, na trawę. — I niech tak idą rozgłośno po tanie. Dzwonki jałowic i z biczów klaskanie, Niechaj tak wierzby dumają u strugi, Cień przedzachodni rzucając i długi, I taką cichą błękitność daj w koło, I pełne gwarów powietrze zrób ptaszych, I taki tuman na gór połóż czoło, A tylko ludzi zrób — naszych!